احمد بن محمد شریف حسنیاحمد بن محمد شریف حسنی (متوفای ۳۴۵ق)، شاعر و بزرگ طالبیان در قرن چهارم هجری قمری در مصر بود. ۱ - معرفی اجمالیاحمد بن محمد بن اسماعیل بن ابراهیم طباطبا بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) شریف حسنی رسی مصری و بزرگ طالبیان مصر و شاعری بود که اشعار لطیف و رقیق در غزل و زهد داشت. او در مصر متولد شد و در ۶۴ سالگی در همان‌جا درگذشت طباطبا، لقب جدّش ابراهیم است، زیرا وی به دلیل نداشتن مخرج «قاف»، آن را «ط» و قبا را «طبا» تلفظ می‌کرد. از اشعار او است: «یاران رفتند و با فراق خود، آتش عشقی پایدار، درونم به پا کردند. خدا را! روزهای خوشی چه زود گذر و گویا در سرعت، همانند خواب‌های شیرین است. اگر زندگی و سرخوشی از سر تفقد برای عاشقی پایدار می‌ماند، برای من نیز این خوشی ادامه می‌یافت. ای زندگانی از دست رفته! سالی از عمر ما را برگیر و به جایش، چند روز از ایام عاشقی را به ما باز گردان!». ۲ - پانویس۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۵۴. رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 345 (قمری) | شاعران شیعه قرن 4 (قمری) | شخصیت‌های قرن 4 (قمری) | طالبیان | نوادگان امام حسن
|